Voortdurend politieagent spelen bij het computergebruik van kinderen. Je herkent het vast. Pedagogisch professionals Linda Willems en Wieske Hovens durfden het aan om bij hun bso het computergebruik los te laten. Hieronder lees je hoe dit pedagogisch experiment uitpakte.
Computers, wat moeten we ermee.
Al een tijdje worstelen we enorm met ontevreden kinderen. Deze kinderen waren, na de gebruikelijke maximumtijd van 20 minuten, nog niet klaar op de computer. Ze wilden meer tijd om te gamen, smokkelden met de tijd en wilden niets anders dan computeren. We merkten dat we hier als pedagogisch professionals steeds issues over hadden met de kinderen en dat we voortdurend politieagent aan het spelen waren. Iets wat helemaal niet fijn voelde en ook de sfeer op de groep niet ten goede kwam. Dit moest anders.
We hebben ons hardop afgevraagd: wat vinden we acceptabel in het computergebruik? Hoe lang is oké en waarom? We zijn een groene vestiging, moeten we niet gewoon stoppen met computers op onze groep?
Tegelijkertijd beseften we dat kinderen ook veel kunnen leren van spelen op computers. Zo stimuleren ze linker- en rechterhersenhelften door met twee handen tegelijk te gamen, wat goed is voor de ontwikkeling van het brein. Ze leren spelenderwijs Engelse woorden en zinnen. Ook leren ze samenwerken en sociale vaardigheden, waar ze vaak in het spel ook samenwerken met andere kinderen. Bovendien zijn computers niet meer weg te denken in onze huidige maatschappij. Conclusie: het spelen met computers/gamen hoort erbij als we onze kinderen helpen te ontwikkelen tot bekwame, sociale en zelfstandige volwassenen die zich staande kunnen houden in de maatschappij van de toekomst. Geen computers op de groep was dus geen optie.
Wat als we alle regels loslaten?
Wat zou er gebeuren als we alle regels rondom het computergebruik op de bso loslaten? Geen afspraken meer over hoe laat of hoelang je op de computer mag. Geen regels over meekijken bij een ander of niet. We laten dit allemaal los. We geven de kinderen zelf de verantwoordelijkheid en laten het gebeuren.
Het was enorm spannend. Hoe zou dit verlopen? Zullen de kinderen nu hele middagen gaan computeren? Wat vinden ouders van ons experiment? Wat nu als… nee, we gaan het loslaten en niet nadenken over doemscenario’s. We starten met dit experiment en noemen het ‘Let it go’. En wat nou als.. dat zien we dan wel weer!
Van strijd naar een relaxte sfeer.
We namen de kinderen mee in ons experiment en vertelden wat ons plan was. Dit werd uiteraard heel goed ontvangen door iedereen. Aan dit experiment deed heel de groep unaniem mee. En wat gebeurde er die eerste middag: kinderen gingen doen wat ze altijd deden en de club die meestal op de laptop speelden, deed dit nu ook. De meerderheid van deze kinderen ruimde binnen een uur de laptop op om wat anders te gaan doen en veelal gingen ze buitenspelen.
We merkten gelijk dat er veel meer rust op de groep was. Geen strijd met kinderen over het laptopgebruik. Er ontstond een hele relaxte sfeer, meer rust, ruimte en aandacht voor alle kinderen.
Daarnaast merkten we op dat kinderen heel goed zelf keuzes konden maken. Kinderen die voorheen niet tot ander spel kwamen, omdat ze teleurgesteld waren dat de computertijd voorbij was, gingen nu vrijwillig iets anders doen. Zij maakten zelf de keuze om buiten te spelen of bijvoorbeeld creatief bezig te zijn, doordat we die regels hadden losgelaten.
Nu het experiment langer loopt is er nog maar een klein groepje dat langer dan de eerdere maximale 20 minuten gaat computeren. Deze kinderen komen nu wel makkelijker tot ander spel waarin ze eerst geen zin hadden.
Conclusie.
Wij kijken terug op een prachtig experiment waarbij onze conclusie is: zorg voor zo min mogelijk regels en geef kinderen verantwoordelijkheid en de ruimte om het zelf te doen. Kinderen kunnen heel erg goed keuzes maken die goed voor ze zijn. Kinderen waarderen het enorm wanneer ze ruimte krijgen. Het zelfvertrouwen van kinderen groeit als wij ze laten merken dat ze zelf de beste keuzes kunnen maken. Dit alles zorgt voor een fijne sfeer op de groep. Wij zijn trots dat we deze regels los hebben gelaten en het gewoon lieten gebeuren. Wij zijn trots wanneer we de kinderen zien groeien!